منهنجو پيءُ هميشه گهڻو ڪري سڄي عمر کيس
ابراهيم ڪري سڏيندو رهيو ۽ ياد ناهي ته مان به کين ننڍپڻ کان اڄ ڏينهن تائين چاچا
ابراهيم ڪري سڏيندو آهيان. شيخ اياز ۽ محمد ابراهيم جوئي صاحب جي اڌ صدي جي دوستي
۽ رفاقت فڪري ۽ ذاتي به رهي آهي، جو سندس وڏي ڌيءَ چاچا ابراهيم جي نُنهن آهي ۽ اهڙي
سيڻيءَ واري رشتي کان ڪافي اڳ ۾ 1964ع ڌاري شيخ اياز جي اولاد مان واحد ٻار آنءُ
آهيان، جيڪو تعليم جي لاءِ چاچا ابراهيم جي گهر ٻارن سان سال ڏيڍ حيدرآباد ۾ رهيو
آهيان ۽ 1965ع واري جنگ ۾ بابا جي نظربنديءَ ڪري وري واپس وڃي سگهيوس. اهڙو ڪجهه ذڪر
اردو جي مشهور ليکڪ مظهر جميل سيد، چاچا ابراهيم جي آتم ڪٿا ”ايڪ صدي ڪي آواز“ ۾ ڪيو
آهي.
